Familieherinneringen

Geniet van dit korte verhaal over familieherinneringen, geschreven door Jenny Ralston.

Familieherinneringen – De familietafel
Gisteravond stofte ik de eettafel af. Het is een prachtige tafel. We gebruiken hem vooral waar hij voor gemaakt is: onze maaltijden. Maar toen ik gisteren naar die tafel keek, wilde ik mijn armen in de lucht gooien en "HOERA!" roepen omdat deze tafel zo veel meer heeft gedaan dan een plaats bieden waar wij kunnen eten.

Als ik door mijn knieën ga en mijn hoofd een beetje scheef houdt, dan kan ik de indrukken zien van al het huiswerk dat op de tafel geschreven werd. Soms kan ik een heel woord lezen, maar meestal zie ik alleen wat lijnen die weerspiegelen. Ik realiseer mij dat deze tafel, zogezegd, een rol heeft gespeeld in de opleiding van drie kinderen. Deze tafel was een bemoediging voor twee inmiddels afgestudeerde universiteitsstudenten en is hard op weg om daar nummer drie aan toe te voegen. Als je bedenkt dat er nu ook kleinkinderen zijn bijgekomen, dan denk ik dat die tafel zich moet klaarmaken voor de volgende generatie van kennisvergaarders. Wiskunde en Engels en geschiedenis. Vergeet ook niet de bouw van kastelen, klokken, ballonnen in glazen potten, enzovoorts. De lijst is bijna eindeloos.

De tafel heeft ook kleine stippen, op regelmatige afstanden van elkaar. Voor het ongeoefende oog zijn deze bijzondere markeringen wellicht onherkenbaar. Maar elke naaister zou ze onmiddellijk herkennen als het spoor van een rolmesje. Hoeveel kledingstukken begonnen hun leven als een stuk stof op deze tafel? Kleine versierde jurkjes, baljurken, jassen, broeken, pyjama's, korte broeken. Dan waren er ook nog gordijnen, kussens, handtasjes... alles bij elkaar lijkt het ook dit een eindeloze lijst!

Op een van de hoeken, als je in het geval van een ovale tafel al van een hoek kunt spreken, zit een kleine knobbel, een eerbetoon aan de hechtende kracht van superlijm. Niet alleen plakt dat magische spul aan je wijsvinger of duim, het kan ook opdrogen tot een onverzetbare bult op je tafel. Alcohol, nagellakverwijderaar, verfverdunners... de superlijm merkt er niets van en deze tafel is hiervan het bewijs!

Ons gezin is altijd financieel overeind gehouden door beslissingen die aan deze tafel, onze oude vriend, over geldzaken werden genomen. Soms was er geen vuiltje aan de lucht... gewoon de routine van de maandelijkse rekeningen. Maar soms rustten onze ellebogen op de tafel en ondersteunden onze handen een hoofd vol zorgen. We moesten af en toe rare sprongen maken om rond te komen, maar gelukkig is altijd alles op zijn pootjes terechtgekomen. Het is wel eens kantje boord geweest, maar al het rekenwerk dat wij aan deze tafel verrichtten, de plussen en de minnen, bleek ons altijd te belonen en te beschermen.

Maar de krachtigste eigenschap van de tafel is onzichtbaar. Het is de aura van onze aanbidding van God; de schaduw van handen die elkaar in gebed vasthouden en van gebogen hoofden. Onzichtbaar, maar toch aanwezig. Wat hoeft een tafel nog meer te zijn dan een plaats waar een gezin bijeenkomt om samen de Schepper te danken?

En met dit in mijn achterhoofd stof ik de tafel nog zorgvuldiger en dankbaarder af. Meubilair heeft weliswaar geen gevoelens, maar kan wel emoties, herinneringen en dankbaarheid opwekken. Een wonderbaarlijke lijst. Wonderbaarlijk!

Lees meer!