Yes, we can!

Yes, we can! - Verandering
“Wij allen die met onbedekt gezicht de luister van de Heer aanschouwen, zullen meer en meer door de Geest van de Heer naar de luister van dat beeld worden veranderd.” - 2 Korintiërs 3:18

Er wordt de laatste tijd zo veel over verandering gesproken. De hele wereld keek bijvoorbeeld toe toen het Amerikaanse volk het volgende werd verteld: "Yes, we can! Ja, dat kunnen wij! Ja, wij kunnen veranderen!" Beide politieke partijen beloofden in hun verkiezingscampagnes dat er een verandering zou plaatsvinden. En na de verkiezing zat iedereen gespannen te wachten of die verandering er echt ooit zou komen.

Maar ik vraag me af: Wat als de politici al hun beloften nou eens werkelijk zouden kunnen waarmaken? Wat dan? Zou de wereld er dan echt zo anders uitzien dan vandaag? Al dit gepraat over verandering doet mij denken aan een jonge Macedonische koning die in de vierde eeuw voor Christus met 30.000 strijders door Azië stormde. Alexander behaalde een lange reeks glorieuze overwinningen, van Klein-Azië tot Noord-Afrika en zelfs tot over de Khyberpas in India. Voordat hij al heel jong overleed (op 32-jarige leeftijd), had Alexander zijn invloedsgebied tot ongekende afmetingen uitgebreid. Restanten van zijn cultuur en taal bleven nog lang na zijn dood aanwezig en hun invloed kan tot op de dag van vandaag ervaren worden.

Door de eeuwen heen is Alexander herdacht als "De Grote", maar zijn erfgoed wordt op minstens één gebied zwaar overdreven. Na zijn dood werd zijn koninkrijk sneller in stukken verscheurd dan de tijdsperiode die hij nodig had gehad om het op te bouwen. Met andere woorden: hij had de wereld wel een cultuur en een taal gegeven, maar geen koninkrijk. Hij was als een ondernemer die een gigantisch bedrijf opbouwt, dat vervolgens - nadat hij zelf met pensioen is gegaan - in slechts enkele maanden volledig uit elkaar valt. We kunnen Alexander ook vergelijken met een groot spreker, wiens volgelingen als kippen zonder kop rondrennen wanneer hij ergens anders aan het werk is.

Het geheim achter Alexanders explosieve succes en de oorzaak van de snelle verbrokkeling van zijn koninkrijk zijn een en dezelfde. Hij had geen interesse in het overwinnen van de ziel. Zijn koninkrijk was oppervlakkig. Zijn naam was bekend en werd over de hele wereld geroemd, maar geen enkele ziel werd erdoor geraakt. Voor Alexander was dit een bewuste keuze. Hij ging er prat op dat hij zijn onderdanen al hun eigen afgoden liet houden en dat zij hun kleine koninkrijkjes binnen zijn grotere rijk mochten houden. Hij eiste bijna geen belasting van zijn overwonnen onderdanen en hij zei zelfs ooit: "Ik haat de tuinier die de wortels van de groenteplanten snoeit, maar die de bladeren ervan zou moeten plukken."

Met andere woorden: Alexander verwachtte een grote oogst binnen te halen zonder zich echt zorgen te maken over de wortels.

Yes, we can! - Echte verandering
Ongeveer drie eeuwen nadat Alexanders wereldberoemde nalatenschap in het hele Griekssprekende Azië werd opgeborgen, werd een andere koning geboren. Het is mogelijk dat Jezus als kind Zelf door de stegen van Alexandrië rende, de grote Middellandse Zee-stad die door Alexander aan de noordkust van Egypte was gebouwd. In die tijd was Alexandrië de op een na grootste stad in de wereld en de stad met het grootste aantal Joodse inwoners buiten Palestina. Of Jezus nu wel of niet ooit in Alexandrië is geweest, maakt eigenlijk niet uit. Het leidt geen twijfel dat Hij 33 jaar lang in de verwaaide as van Alexanders veroveringen leefde.

Toen Hij opgroeide, moet Jezus wel nagedacht hebben over de opkomst van Zijn eigen koninkrijk. Hij zou ook strijders door woestijnen, over bergpassen en naar verre kusten leiden. Maar zijn domein zou zo veel meer diepgang hebben. Het was niet Zijn bedoeling om een flinterdun koninkrijk te vestigen dat zich over vele volken zou uitspreiden, maar dan snel weer zou inkrimpen. Hij wilde geen leeg omhulsel achterlaten dat alleen zou bestaan uit rituelen, godsdienstige spraak en bingo op dinsdagavond.

Jezus was een radicaal. Het woord radicaal kan gedefinieerd worden als "voortkomen uit", of "naar de bron gaan". Ah, de moed van Jezus! Zijn koninkrijk zou alles doordringen. Het zou beginnen in de ziel en vervolgens harten, gedachten, lichamen, hartstochten en bezittingen veroveren. Zijn koninkrijk zou echt tot de wortels van de mensheid doordringen en de mensheid zo bevrijden. Zijn koninkrijk zou de hele kosmos doordringen en over de hele kosmos heersen. Jezus was zich ongetwijfeld bewust van Alexanders woorden toen Hij zei: "Ik ben de ware wijnstok en mijn Vader is de wijnbouwer. Iedere rank aan mij die geen vrucht draagt snijdt hij weg, en iedere rank die wel vrucht draagt snoeit hij bij, opdat hij meer vruchten draagt... Als iemand in mij blijft en ik in hem, zal hij veel vrucht dragen. Maar zonder mij kun je niets doen." Hij sprak uit naam van de Hovenier die Alexander beweerde te verachten. Vervolgens verkondigde Jezus dat een mens zal worden weggegooid en in het vuur zal verbranden, als hij niet in Hem verblijft.

Dit doet me denken aan mijn goede vriend Rasinus, die in het afgelegen dorpje Samalantan in Indonesië werd geboren. Toen Rasinus acht jaar oud was, stierf zijn vader. Zijn moeder was arm en had niet genoeg geld om de kinderen groot te brengen. Na de begrafenis werd Rasinus met zijn drie jongere zusjes en zijn babybroertje in andere gezinnen opgenomen. De kindertijd van Rasinus werd een smeltkroes van pijnlijke herinneringen, afwijzing, eenzaamheid en hopeloosheid. Hij woonde een tijdje in een plaatselijk weeshuis, tot dit plotseling werd gesloten. Daarna sliep hij op straat, waar hij af en toe geholpen werd door een mecanicien die hij kende. Rasinus was een verloren ziel. Hij raakte betrokken bij bendeoorlogen en de drugsverkoop. In deze fase van zijn leven hadden geen woorden, retoriek, sociale programma's, kapitalisme, socialisme, beloften of politieke filosofieën hem ooit kunnen helpen.

Net als de rest van ons had Rasinus een wanhopige, diepere behoefte.

In deze wanhopige tijd werd Rasinus uitgenodigd om zijn intrek te nemen in een van de kindertehuizen van "Mustard Seed" ("het mosterdzaadje"). Hij vond daar meer dan een slaapplaats, veiligheid, onderwijs en drie maaltijden per dag. Hij ontmoette hier de levende God. De apostel Paulus schreef in 2 Korintiërs 5:17: "Daarom ook is iemand die één met Christus is, een nieuwe schepping. Het oude is voorbij, het nieuwe is gekomen!" Rasinus voelde hoe hij van binnenuit werd getransformeerd. In zijn tienerjaren werd hij tot aan de rand toe gevuld met de vrucht van de Geest. Hij was wedergeboren, zijn leven was uit een slaap opgewekt, geactiveerd en bevrijd. Rasinus begon te dromen over een toekomst waarin hij anderen kon dienen, zielen kon winnen en Gods koninkrijk kon vergroten. Op dit moment rondt Rasinus het laatste semester af van zijn studie Theologie. Hij werkt nu als zendeling en onderwijzer voor "Mustard Seed". Hij is teruggekeerd naar zijn eigen dorp, zijn geboorteplaats waar zijn moeder nog steeds woont. Hij is daar, waar voorheen geen school was, bezig met de bouw van een nieuwe Christelijke school.

Wedergeboorte. Leven. Transformatie. Vrijkoping. Ontwaking. Hoop... en jawel: verandering.

“Ja, dat kan Hij! Ja, HIJ kan de wereld veranderen!” Wanneer we deze woorden bekijken in het licht van het Evangelie van Jezus Christus, dan galmen ze in onze oren en doen ze onze harten sneller kloppen! Zij zijn een voorstelling van datgene waar wij zo hartstochtelijk over zijn. Zij dwingen ons op onze knieën, branden in onze harten en motiveren ons om vol te houden.

“God, ga alstublieft door met Uw werk via "Mustard Seed" in Zuidoost-Azië. Breng hoop en verandering in de levens van kinderen en tieners, bevrijd hen zodat zij kunnen opbloeien en U met vrijgekochte zielen en veranderde levens kunnen eren.”

Leer meer!