Materialisme

Materialisme - Wat is je Euro waard?
Voor de zoveelste keer probeert de welgestelde, aantrekkelijke jongeman de timide ballerina uit de middenklasse te veroveren. Wanneer zij naar haar auto loopt, draait hij het raampje van zijn Mercedes omlaag. Hij vraagt of hij haar een lift naar huis kan geven. "Nee, dank U," zegt ze, "ik heb een auto." "Dat klopt," zegt de jongeman met een onnozel lachje, "maar mijn auto is een Mercedes van tachtigduizend Euro." Ze loopt gewoon verder. Ze is tevreden met haar eigen auto en is niet onder de indruk van zijn haantjesgedrag. Terwijl hij langzaam naast haar rijdt en haar nog steeds probeert te verlokken, draait zij zich naar hem toe en zegt: "Nou, waarom is jouw auto dan zo anders dan de mijne?" Verbitterd roept hij uit: "Omdat hij € 80.000 kost!"

Dat was een scene die ik ooit in een televisieserie zag.

Maar verschilt dit werkelijk zo veel van het echte leven? Ik moet bekennen dat ik zelf ook ooit in deze val ben gelopen. Ik heb een vriendin die meerdere (ik bedoel meer dan vijf) "Louis Vuitton" tasjes heeft, en ook een complete "Louis Vuitton" bagageset en een verzameling van dure designerschoenen, tassen, sweaters enzovoorts. Ik was vastbesloten om ooit zelf zo'n felbegeerd "Louis Vuitton" tasje te hebben, maar ik had een limiet gesteld aan het bedrag dat ik er aan zou willen uitgeven. Maandenlang keek ik op websites als e-bay en Craigslist tot het moment eindelijk was aangebroken. Ik had eindelijk mijn eigen, echte, originele "Louis" tasje! Ik was door het dolle heen toen ik er al mijn spullen instopte. Je moet begrijpen dat ik eigenlijk normaal gesproken helemaal geen tasje met me mee draag. Mijn mobiele telefoon, lippenstift, rijbewijs en bankpas zijn eigenlijk alles wat ik nodig heb en hoeveel ruimte heb je daar eigenlijk voor nodig? Maar nu ik dit dure tasje had weten te bemachtigen, wist ik ook wat extra spullen te "verzamelen" die het de moeite waard maakten om het tasje rond te zeulen.

Ik reed al in een auto die de meeste mensen als een luxe auto zouden beschouwen en nu had ik mijn eigen "Louis". Nu was ik toch echt "hot"! Maar de waarheid is dat ik mij van binnen eigenlijk helemaal niet anders voelde dan voorheen. Ik had niet het gevoel dat ik nu beter of belangrijker was dan andere mensen. Ik was nog steeds gewoon mijzelf, alleen maakte ik nu veel poespas over dit heel duur tasje. Maar de mensen om me heen, de mensen die mij niet kenden... wat zagen zij? Het maakte me niet eens zo veel uit wat de mensen over mij dachten, maar wat zij van mij dachten.

Materialisme - Mijn hart onder de loep nemen
Ik begon mijzelf en mijn materialisme in een ander licht te zien. Ik vroeg God om mijn hart te doorgronden, zoals in Psalm 139: “Doorgrond mij, God, en ken mijn hart, peil mij... zie of ik geen verkeerde weg ga, en leid mij over de weg die eeuwig is.” Ik weet dat God wil dat het goed met ons gaat en dat wij gezegend zijn. Je kunt het toeval noemen (al geloof ik zelf niet in toeval), maar al na enkele weken brak de riem van mijn dure "Louis Vuitton" tasje en reed ik mijn mooie auto in de prak. Toen realiseerde ik me iets heel fundamenteels.

De belangrijkste dingen in het leven zijn helemaal geen dingen! Ik had dit natuurlijk altijd al geweten, maar... als ik eigenlijk nooit een tasje draag, waarom zou ik dan geld uitgeven om een tasje te kopen, laat staan zo'n ontzettend duur tasje, al was het relatief gezien een koopje? Als ik mij een luxe auto kan veroorloven, waarom zou ik dan niet gewoon een goedkopere auto kopen en het extra geld aan liefdadigheid geven? Als dat "Louis Vuitton" tasje driehonderd Euro kost, waarom koop ik dan niet gewoon een tasje van twintig Euro, zodat ik de andere 280 Euro aan een weeshuis of een opvanghuis voor vrouwen kan geven, of aan een ander goed doel waar ik echt wat om geef?

Maar we rijden allemaal rond in dure auto's. We wonen in extravagante huizen en dragen dure tasjes, kleren en andere "dingen". We hopen dat de wereld deze dingen zal opmerken, zodat we kunnen bewijzen dat we "iemand" zijn, dat we geld en waarde hebben. Nou, ik heb nu besloten dat ik wil dat alleen God mij opmerkt en dat ik er alleen wat om geef wat Hij denkt. Hij vindt mij al waardevol en Hij ziet mij al als een belangrijk "iemand". En trouwens, het gaat er uiteindelijk toch alleen om dat we Hem plezieren?

In de huidige economie is het een zegen dat ik een baan heb en twee gezonde, gelukkige tieners die mijn grootste geschenk zijn, en een liefdevolle echtgenoot, en een prachtige, grote familie. Jezus vertelt ons in Matteüs 6:19-20: "Verzamel voor jezelf geen schatten op aarde: mot en roest vreten ze weg en dieven breken in om ze te stelen. Verzamel schatten in de hemel, daar vreten mot noch roest ze weg, daar breken geen dieven in om ze te stelen.” Begrijp me niet verkeerd. Ik zeg niet dat je geen dure dingen mag hebben of niet van de mooiere dingen in het leven mag genieten, maar wanneer we iemand in een wachtrij dooddrukken alleen omdat er een goed koopje te vinden is, of elkaar overhoop schieten voor een X-Box, of denken dat een Mercedes beter of indrukwekkender is vanwege zijn prijskaartje, dan is het tijd dat we onze eigen harten eens onder de loep nemen. Mijn hart wil Jezus behagen. Ik heb besloten om de riem van mijn "Louis Vuitton" te laten repareren, waarna ik het tasje zal weggeven. Ik zal deze auto blijven rijden, tot God mij laat zien aan wie ik hem kan geven. Ik ben gezegend en daarom wil ik zelf voor iemand anders een zegen zijn. Dat is het erfgoed dat ik wil achterlaten.

Materialisme - Een veranderd perspectief
Mijn leven is niet meer in materialisme geworteld. Het is bijna nieuwjaar. Wil jij misschien ook je eigen hart eens doorzoeken, als een goed voornemen voor het nieuwe jaar? Ik weet dat ik de zaken nu heel anders zie. Het zijn nu allemaal gewoon "dingen". Ooit zullen ze verroest, verrot of weggevreten zijn, maar de mensen die je had kunnen helpen, steunen of bemoedigen, zullen onthouden hoe jij in hun leven een verschil wist uit te maken. Waarom geef je de volgende keer in het restaurant niet eens een gulle fooi aan de serveerster of koop je een mooie cadeaubon voor die collega die zich voor jou uit de naad heeft gewerkt? Ben creatief. Wanneer je iets wilt kopen, groot of klein, stel jezelf dan de volgende vraag eens: kan ik met deze aankoop misschien iets meer doen?

Ik daag jou uit om de stap te zetten die jou naar een echt "luxe leven" voert door vrijgevig te zijn en te investeren in de levens van anderen. Je zult zien hoe rijk en belonend je eigen leven dan zal worden.

Ik heb meer dan ik werkelijk nodig heb, en ik heb helemaal geen "dingen" nodig om dat aan anderen te bewijzen. “Laten zij de HEER loven om zijn trouw, om zijn wonderen aan mensen verricht, wie dorst had, gaf hij te drinken, wie honger had, volop te eten” Psalm 107:8-9.

Leer meer!