Rechters 17

QUESTION: Alles is relatief - 1

ANSWER:

Rechters 17 - Deel 1

door pastor Nathan Shepherd (Dive Chapel, Candle Key, Florida)

Nathan Shepherd liep naar de voorkant van het pakhuis dat de thuisbasis is van de Dive Chapel gemeente in Candle Key, Florida. De band had zojuist een aantal uitzonderlijk mooie aanbiddingsliederen gespeeld en dit afgerond met het lied “The wonderful cross”.

“Dank je wel, jongens. Dat was super." De gemeente bevestigde zijn woorden met een hartelijk applaus.

“We zijn nu weer terug bij hetzelfde gedragspatroon, de cirkel, waar de Israëlieten in de oudheid en wijzelf in onze tijd steeds mee te maken hebben. Het is dat zeven stappen programma waar we al maanden over spreken. En dat is geen goed programma. De top van de cirkel is wanneer we God vreugdevol dienen. Dan worden we verleid, moeten we beslissingen nemen en raken we van het juiste pad af. Op de derde stap geven we toe aan zonde. Ik doe dat. En jij doet dat ook. Op het vierde punt van de cirkel ontdekken we dat we een slaaf van de zonde zijn. En dan blijken we, net als de verloren zoon, spijt te hebben van onze zonden, en vooral van de gevolgen ervan. En dus komen we op het zesde punt van de cirkel tot inkeer en bevrijdt de Heer ons uit de zonde. En dan bevinden we ons weer aan de top van de cirkel - waar we moeten zijn en waar we God met vreugde dienen.

De reden dat we in die cirkel verstrikt zijn geraakt is dat wij, net als de Israëlieten in het Oude Testament, niet alle Kanaänieten uitroeiden toen we het land van onze verlossing binnentraden. In verzen 1 tot en met 12 zien we de kinderen van Israël in een soort versnelde weergave van deze cyclus. Een tijdje geleden lazen we in Rechters 3, vers 6: 'Ze namen hun dochters tot vrouw en gaven ze hun eigen dochters aan de zonen van die volken, en dienden hun goden.'

En daarin zit het hele probleem. Dit is precies hoe wij tegenwoordig met de Kanaänieten van de zonde in onze levens omgaan. Wij verafschuwen hen niet. We leven zij aan zij met hen en in Gods ogen is dit gewoon verkeerd. We hebben nu een punt bereikt waarop Israël God volledig de rug heeft toegekeerd. Maar God heeft hen niet de rug toegekeerd: de kinderen van Israël besloten zonder God te leven. Zij laten dit zien met hun daden, net zoals wij dat doen. God houdt van een vlijtige, oprechte aanbidding van Hem en van onze liefde voor anderen. Maar beginnend in hoofdstuk 17 van het boek Rechters zien we een volk dat alleen wil doen wat zij zelf willen, wanneer zij het willen en alleen zoals zij het willen. Het is een zootje.

Ik kreeg deze week een e-mail die mij ervan beschuldigde dat mijn theologie te zwaar leunt op Psalm 40, het boek Maleachi en Lucas 4:17-19. Dat is de passage in Lucas waarin Jezus de Jesaja-rol oppakt en verkondigt dat het Hem gaat om het helpen van de armen, onderdrukten, gevangenen en blinden en vertelt wat welgevallig is voor de HEER. Mijn antwoord is: Oké, maar ik hoop werkelijk dat je mij onderschat. Want er zit een heleboel goede theologie in die drie Schriftteksten die je noemt. En je mag het toeval noemen: we gaan vandaag naar het boek van Maleachi kijken.

Met Rechters 17 beginnen we aan de laatste vijf hoofdstukken van het boek. En deze vijf 'verslagen' zijn zo verschillend van de rest van het boek Rechters, dat zij eigenlijk een heel eigen Bijbelboek zouden kunnen vormen. '2 Rechters' misschien? Nou, waarschijnlijk meer iets als: 'De arrogantie van de mens - Deel 1'! Dit hele gedeelte van de Bijbel kan worden samengevat met Rechters 17, vers 6: 'In die tijd was er geen koning in Israël; iedereen deed wat in zijn eigen ogen goed was.' Deze korte zin wordt in deze vijf hoofdstukken vier keer herhaald. En ik beweer dat dit ook de huidige toestand van ons land is... inclusief de kerk. Eigen interpretaties, slordige gemakzucht... pas op voor nummer één: 'Ik doe het wel op MIJN manier!'

Om je wat achtergrond te geven: weet je nog wie altijd de leeglopers van Israël lijken te zijn? De Efraïmieten. Nou, hier zijn we dan, in de heuvels van Efraïm, en we lezen over een man genaamd Micha. En dit is zeker niet de profeet die we later in het Oude Testament leren kennen!

Wanneer we het verhaal oppakken, blijkt Micha zo'n 1.100 zilveren sjekels van zijn moeder te hebben gestolen. Omdat zij een vloek heeft uitgesproken over de haar onbekende dief, raakt hij in paniek en geeft hij het geld terug. Welnu, het gemiddelde jaarsalaris in Israël bedroeg in die tijd ongeveer 10 sjekels. We lezen later in dit hoofdstuk zelfs hoe Micha iemand datzelfde bedrag betaalt, plus kleding en levensmiddelen, om voor hem te werken. Dat betekent dat Micha, in onze tijd, meer dan 3 miljoen Euro van zijn moeder zou hebben gestolen. Prettige Moederdag, nietwaar? Wat een man.

Rechters 17 - Lees deel 2!