Rechters 1 – Deel 2

QUESTION: De vernietigende kracht van de roddel - 2

ANSWER:

Rechters 1 - Deel 2

door pastor Nathan Shepherd (Dive Chapel, Candle Key, Florida)

“In Rechters 1 gold hetzelfde voor de Israëlieten. Zij vroegen God eerst welke stam de Kanaänieten het eerst zou moeten aanvallen. De Heer antwoordde dat dit de stam van Juda moest zijn. De leiders van die stam gingen toen meteen op pad om broeders uit de stam van Simeon te werven om hen te helpen. Dat ging dus lijnrecht in tegen wat God had gezegd!

Ik ben van mening dat de onzekerheid van Juda's leiders de toon zette voor de vele mislukkingen van Israël in het boek Rechters. Maar toch, in vers vier levert God de Kanaänieten en de Perizzieten aan hen over. Ze vochten tegen een machtige Kanaänitische koning genaamd Adonibezek en achtervolgden hem toen hij zich terugtrok. Weet je wat de kinderen van Israël deden toen zij hem te pakken kregen? Ze hakten zijn twee duimen en zijn twee grote tenen af. Waarom? Omdat hij hetzelfde had gedaan met zeventig, tel ze maar: zeventig, edelen aan zijn hof. Wist je dat een man geen wapens kan vasthouden als hij geen duimen heeft? En dat het onmogelijk is om te rennen zonder grote tenen?

Nadat hij dus een koekje van eigen deeg had gekregen, zei deze teen-en-duim-hakkende koning in vers 7 dat hij zich realiseerde dat God hem nu terugbetaalde voor de manier waarop hij die zeventig edelen of koningen had behandeld. Adonibezek had spijt omdat zijn daden de levens van die mannen had verminkt. Maar wij doen tegenwoordig hetzelfde, misschien niet letterlijk, maar met onze doorklievende woorden. Roddel, laster, hardvochtige en grove moppen. We kennen dat allemaal. Dagelijks worden de mensen in onze omgeving gekwetst door wrede woorden.

Dan toont de Heer ons een tegenstelling. In vers 12 en verder gaan we terug naar een van mijn favoriete mannen in de Bijbel, Kaleb. Ik denk niet dat dit toeval is. Weet je nog wie Kaleb is? In het boek Numeri staken hij en Jozua en die tien zeurende gasten de Jordaan over om diezelfde Kanaänieten te bespioneren die nu in het boek Rechters door Israël worden aangevallen. Kun jij je dat verhaal nog herinneren? De tien zeurkousen kwamen terug en stonden met bevende knieën voor het Israëlische volk en stotterden iets als: "Oh nee, de mensen die daar wonen zijn reuzen en ze hebben tanks en jeeps en F-18 straaljagers. We zouden hen nooit kunnen verslaan! We zijn bang.’ Ik kan me echt voorstellen hoe zij daar met pruillippen stonden te janken. Ik denk dat minstens de helft van deze mannen het van angst in hun gewaad moet hebben gedaan.

Maar in Numeri 13:30 staat onze man Kaleb op en zegt: 'Hé, die gasten zijn gek. Kom op jongens: de Heer, Jahweh, is met ons. Niemand, en ik bedoel niemand, kan ons verslaan. Wij kunnen het land innemen!'

Later in Jozua 14 vraagt Kaleb om een specifiek stuk heuvelland dat hij heeft gezien in dat land 'van melk en honing'. Hij zei: 'Heer, ik wil mijn bergland!' En hier in vers 20 lezen we: 'Hebron werd toegewezen aan Kaleb.' Het is de beloning van de Heer! Kaleb, die oude, doelgerichte, welsprekende vertrouweling van Jozua krijgt het heuvelland waarnaar hij had verlangd! Hij oogstte, net als jij en ik, wat hij had gezaaid: een positieve, trouwe gehoorzaamheid leidt tot de oogst van gerechtigheid."

Rechters 1 - Lees deel 3!